Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
şahnişin — is., mim., esk., Far. şāhnişīn Eski Türk mimarisinde odanın karşı ön cephesinde yer alan üç yanı pencereli çıkma, şahniş Lüzumsuz yere cumbalar, şahnişinler, çıkıntılar yapılıyor. E. E. Talu … Çağatay Osmanlı Sözlük
şâhnişin — (F.) [ ﻦﻴﺸﻨهﺎﺵ ] cumba … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
şahnişin — f. 1) binanın küçə tərəfə olan çıxıntısı; 2) arabada arabaçının oturduğu yer … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şahnişin — <fars.> köhn. 1. Otağın küçə tərəfə çıxan pəncərəli çıxıntısı; erker. Şahın taxtı şahnişində qoyulmuşdu. P. M.. 2. Faytonda, arabada sürücünün oturduğu yer … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ŞAHNİŞİN — f. Şahların oturmalarına lâyık yer. * Evin sokak üzerine olan çıkmaları … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
σαχνισί(νι) — το, Ν αρχιτεκτονική προεξοχή, στεγασμένος κλειστός χώρος τής κατοικίας, ο οποίος, στη λαϊκή αρχιτεκτονική, προεξέχει από τον κορμό, από την οικοδομική γραμμή τού κτηρίου. [ΕΤΥΜΟΛ. < τουρκ. şahnişin, λ. περσικής προέλευσης] … Dictionary of Greek
sacnasiu — SACNASÍU, sacnasie, s.n. (Turcism înv.) Încăpere mică la catul de sus al caselor domneşti şi boiereşti, ieşită în afară din faţada clădirii şi închisă cu geamlâc sau cu obloane. ♦ Cameră mică de aşteptare în casele boiereşti. – Din tc. şahnişin.… … Dicționar Român
şah — ŞAH, (1) şahi, s.m., (2) şahuri, s.n. 1. s.m. Titlu purtat de suveranii Iranului, corespunzător titlului de împărat; persoană care are acest titlu; şahinşah. 2. s.n. Joc de origine orientală care se dispută între două persoane, pe o tablă… … Dicționar Român
şahniş — is., mim., esk., Far. şāhnīş Şahnişin Salonun şahnişi içinde her zaman oturduğu koltuğa yayılarak dinledi. P. Safa … Çağatay Osmanlı Sözlük
qozla — <rus. козлы> Araba və fayton kimi miniklərdə sürücü oturan yer; şahnişin. . . Bacım Tutunu, on səkkiz yaşındakı oğlunu da qoydum faytona, kuçerimiz Əsədi mindirdim qozluya və özüm də mindim. C. M.. Gədə də tüfəngi götürüb yuxarıda, qozluda… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qozlu — <rus. козлы> Araba və fayton kimi miniklərdə sürücü oturan yer; şahnişin. . . Bacım Tutunu, on səkkiz yaşındakı oğlunu da qoydum faytona, kuçerimiz Əsədi mindirdim qozluya və özüm də mindim. C. M.. Gədə də tüfəngi götürüb yuxarıda, qozluda… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
